Historia Karate Tradycyjnego
Chociaż podstawowe elementy indywidualnej samoobrony są tak stare jak ludzka rasa, sztuka karate w takiej formie w jakiej dzisiaj się ją ćwiczy może bezpośrednio pochodzić od technik Okinawy zwanych po japońsku Okinawa-te (ręce Okinawy). Z kolei ten system prawdopodobnie jest potomkiem starożytnej chińskiej sztuki ch’uan lub kempo (droga pięści). Okinawa jest główną wyspą łańcucha Wysp Ryukyu, które są rozrzucone jak kamienie stepowe na południowy-zachód od południowego Kyushu do Tajwanu na Wschodnim Morzu Chińskim. Około 1600 roku Chiny zmieniły cywilnych wysłanników na Okinawę na wojskowych, spośród których wielu wykazało się walecznością przy wykorzystaniu chińskiego kempo. Ludność Okinawy przejawiała duże zainteresowanie tą sztuką walki i połączyła ją z naturalną formą walki wręcz, aby stworzyć Okinawa-te.
Istnieje pewna opowieść mówiąca o rozwoju karate na Okinawie, gdzie około pięciuset lat temu słynny król Hashi z dynastii Sho z Okinawy zdołał zjednoczyć Wyspy Ryukyu w jedno królestwo. Aby wzmocnić swoją władzę przy pomocy prawa oraz zniechęcić potencjalnych zbrojnych rywali, skonfiskował całą broń w królestwie, a posiadanie broni uznał za zbrodnię stanu. Około dwieście lat później Okinawa stała się częścią dominium klanu Satsuma z Kyushu i po raz drugi cała broń została skonfiskowana, a jej posiadanie zakazane. Bezpośrednim wynikiem tych kolejnych zakazów dotyczących posiadania broni był kolosalny rozwój sztuki samoobrony pustą ręką, zwanej Okinawa-te. Zgodnie z dzisiejszą wiedzą największy wkład w usystematyzowanie karate wniósł . Urodził się on w Shuri na Okinawie w 1869 r. i już jako jedynie 11- letni chłopiec rozpoczął naukę karate u dwóch największych mistrzów tej sztuki w ówczesnych czasach. Wkrótce został mistrzem karate wg swoich reguł.Funakoshi miał zaszczyt jako pierwszy przedstawić karate na terytorium należącym do Japonii. Zdarzenie to miało miejsce podczas pokazów w 1917 r. oraz ponownie w 1922 r. na pokazach fizycznych ćwiczeń sponsorowanych przez Ministerstwo Edukacji. Sztuka ta w krótkim czasie rozprzestrzeniła się w Japonii, a Funakoshi podróżował po całym kraju dając wykłady i demonstrując jej użycie. Największe uniwersytety zapraszały go, aby pomógł im założyć drużyny karate, a setki osób uczyły się pod jego kierunkiem. W 1948 r. założono Japońską Organizację Karate, gdzie Funakoshi został głównym instruktorem. W 1957 r. Funakoshi, ojciec nowoczesnego karate, zmarł w wieku 88-u lat. Pozostawił po sobie dziesiątki tysięcy karateków, których nauczał, a którzy swoją obecnością udowodnili, iż jego nauka nie umarła razem z nim, a wręcz przeciwninie, gdyż wiele osób z obcych krajów wykazuje coraz większe zainteresowanie nauką karate, które gwałtownie staje się niemal światową sztuką.
Co to jest Karate ?
Dosłownie dwa japońskie znaki oznaczające słowo „kara-te” znaczą „pusta ręka”. Oczywiście związane jest to z faktem, iż karate powstało jako system samoobrony efektywnie stosujący wykorzystanie walki bez użycia broni. System ten składa się z technik blokowania lub udaremniania ataku, kontratakowania przeciwnika przez uderzenie pięścią lub kantem dłoni, czy kopnięcia. Karate jako sposób samoobrony ma najstarszą historię, sięgającą setek lat wstecz, jednak dopiero w ciągu ostatniego czasu techniki, używane przez ten cały okres zostały naukowo przestudiowane, a główne założenia oparły się na najbardziej efektywnym wykorzystaniu zróżnicowanych ruchów ciała.
Trening oparty na tych założeniach, na wiedzy na temat pracy mięśni i stawów oraz żywotnych powiązań pomiędzy ruchem i równowagą umożliwił współczesnym studentom karate przygotowanie zarówno psychiczne jak i fizyczne do skutecznej obrony przed prawdopodobnym napastnikiem.
Jako sztuka fizyczna karate nie ma sobie równych. Ponieważ jest ona dynamiczna i wykorzystuje wiele mięśni, gwarantuje wspaniały ogólny rozwój ciała oraz poprawia koordynację i zwinność. Wiele dziewcząt i kobiet ćwiczy karate, nie tylko ze względu na jego użyteczność przy samoobronie, ale również ze względu na jego zalety przy kształtowaniu figury. Karate ćwiczą zarówno dzieci, jak i osoby starsze, gdyż pozwala ono na utrzymanie dobrej sylwetki, także wiele szkół reklamuje je jako sztukę fizyczną najodpowiedniejszą dla studentów.